نوشتار پست‌مدرن در دو رمان ملکوت اثر بهرام صادقی و صورت جلسه اثر ژان-ماری گوستاو لوکلزیو

بهرام صادقی و ژان‌ماری گوستاو لوکلزیو هر دو از نویسندگان سنت‌شکن و نوآور معاصر هستند که، همانند هر یک از بزرگان علم و ادب، بر نویسندگان پس از خود نیز تأثیرگذار بوده‌اند. با توجه به اینکه این دو نویسنده از پیشگامان عصر داستان‌نویسی پسامدرن به شمار می‌روند و در یک برهۀ زمانی دو رمان مشهور خود، ملکوت (1350) و صورت‌جلسه (1963) را به نگارش درآورده‌اند، این سؤال مطرح می‌شود که تا چه اندازه مؤلفه‌های نوشتار پسامدرن در این دو اثر همسویند. شایان ذکر است، شرایط اجتماعی و تاریخی زمان نگارش این دو رمان به فرضیۀ شباهت آنها قوت می‌بخشد: صورت‌جلسه پس از جنگ الجزایر و ملکوت پس از کودتای 28 مرداد نگاشته شده است. مطالعۀ نزدیکیِ نوشتار پسامدرن در این دو رمان از این جهت جالب توجه است که مفهوم پسامدرن در فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون یکسان نیست. در این مقاله، با تکیه بر شاخص‌ترین مؤلفه‌های پست‌مدرنِ مشترک در این دو اثر به مطالعۀ درونمایۀ مرگ‌اندیشی، دوگانگی و تناقض و در نهایت، بُعد معماگونۀ روایت می-پردازیم